حرمت شوکت محض است ولی زیبا هم            متـوسـل به شکـوه حـرمت طـوبـا هم

غرق در جامعه و مست غدیریه شدیم            من و صحن حرم و کوه و خُم و دریا هم

از هلال رجب و نیمۀ ذی‌الحجه گذشت            آنچه در قدر سرودیم در عاشـورا هم

چه نیازی به طبیب است اگر نزد توأیم            که شـفـا می‌دهـی آری متـوکل را هم

تو علی هستی و در کنج قفس هم بروی            نزد تو ناله کـند شـیر که من روبـاهم

دل بگو آینه و شیشه اگر مال تو نیست            بشِکـن آیـنـه و شـیـشه و دل را با هم